Met veel bewondering en respect kijk ik altijd naar naar Kamp van Koningsbrugge. In dat programma volgt een lichting gewone burgers een loodzware opleiding van de Special Forces, waarbij ze hun eigen grenzen opzoeken onder leiding van professionele instructeurs. Het vergt een ijzeren discipline en wilskracht om de opleiding te doorlopen: niet zo gek dat er maar een paar burgers de opleiding met succes afronden.
Stuk voor stuk vallen er cursisten af, omdat ze de fysieke en mentale uitdaging niet aankunnen. Dat is zuur, want heel eerlijk: we willen allemaal winnen. Die eindstreep halen. Als dat – om welke reden dan ook – niet lukt, voelt dat als een kleine deuk in je ego. En tóch hoeft dat zo niet te voelen. In een van de afleveringen van een vorig seizoen werd een cursist stevig toegesproken: hij deed niet genoeg zijn best en gaf niet álles. Instructeur Ray zei: “Je wilt het wel zijn, maar je wilt het niet worden.” Als dat niet zou veranderen, dan zou het avontuur voor hem ophouden.
Genoeg stof tot nadenken. Niet veel later kwam de cursist terug bij de instructeurs, en gaf hij aan ermee te willen stoppen. Hij had vooral focus gehad op het eindresultaat: zijn ego wilde die eindstreep halen, maar eigenlijk vond hij de weg ernaartoe vreselijk. Zijn conclusie: hij wilde het helemaal niet graag genoeg, en besloot het programma te verlaten. Een grote #faal? Allesbehalve. Hij leerde niet alleen zélf een grote les, maar ook de kijker. Vroeg of laat in ons leven willen we namelijk allemaal wel iets zijn, zonder het te worden. En heel vaak hangt dat samen met dromen, ambities en prestaties.
Zelf wilde ik als kind altijd zangeres worden. Ik ben gek van muziek, kan vrij aardig zingen en droomde daarom van uitverkochte stadions en concerten. Ik zou hoe dan ook een beroemde zangeres worden, en kon niet wachten tot het zover was. Kleine disclaimer: it never happened. Pas na het lezen van ‘The subtle art of not giving a f*ck’ van Mark Manson (aanrader trouwens!) kwam ik erachter dat ik vooral verliefd was geweest op het eindresultaat. De uitverkochte stadions. Het applaus ontvangen. Beroemd zijn. Maar het harde werken, uren repeteren, avonden weg zijn, stapavonden skippen om mijn stem te sparen: dáár voelde ik niet zoveel voor. Ik wilde het zijn, maar ik wilde het niet per sé worden. Ik was verliefd op het eindresultaat, maar niet stapelgek op de weg ernaartoe. En precies om die reden ben ik geen professionele zangeres, en zal ik het ook nooit worden.
Dat klinkt super realistisch – en al helemaal niet sexy – maar gek genoeg geeft me zo’n inzicht juist heel veel rust. Ik vind het super tof om muziek te maken als vrijetijdsbesteding, maar daar blijft het gewoon bij. Door die druk bij mezelf weg te nemen (“ik moét hier later super succesvol in zijn”) kan ik ook veel meer genieten van de momenten dat ik met muziek bezig ben.
Het werkt natuurlijk ook de andere kant op: als je iets écht heel graag wil – en daarvoor ook alle offers wil brengen – dan ga je daar vroeg of laat succesvol in zijn. In zo’n situaties maakt het ook niet uit hoe lang je ermee bezig bent of hoeveel uren je erin stopt: je krijgt er energie van, en er gaat in vuurtje branden binnenin jezelf. En precies dát is je allerbelangrijkste drijfveer. Het proces en de weg ernaartoe is daarmee vaak net zo belangrijk als het einddoel dat je wil behalen.
“Shit Marieke, is dit nou écht hoe het werkt?” Yep, shit just got real.
In je twentysomethings ga je op een punt komen dat je onderscheid moet gaan maken tussen dromen en passies waarbij je verliefd bent op het eindresultaat en dromen en passies waarbij er vooral intern een vuurtje bij je gaat branden. Los van welk eindresultaat dan ook. Het kan dus zomaar zijn dat je een studie volgt bij de Toneelschool, maar eigenlijk écht helemaal wild enthousiast wordt van de horeca. Super verwarrend, want je wilde toch een bekende actrice worden? Misschien dus niet. Misschien is dat helemaal niet waar je hart sneller van gaat kloppen. En dat is helemaal niet erg. Sterker nog, het is fantastisch als je – los van studies en scholing – iets vindt in je leven waar je écht energie van krijgt. Houd dat vooral vast, geef dat zaadje aandacht, liefde en een beetje water en kijk vooral waar het tot uitgroeit. Life happens while you’re busy making plans.
En misschien is dat wel de belangrijkste les in je twentysomethings.
good post.Never knew this, thanks for letting me know.
Excellent post. I was checking continuously this blog and I am impressed! Extremely useful information specifically the last part 🙂 I care for such information a lot. I was seeking this particular information for a long time. Thank you and best of luck.
I keep listening to the reports speak about getting free online grant applications so I have been looking around for the finest site to get one. Could you tell me please, where could i find some?
Hi! Do you use Twitter? I’d like to follow you if that would be ok. I’m undoubtedly enjoying your blog and look forward to new posts.
Wow! This could be one particular of the most useful blogs We’ve ever arrive across on this subject. Actually Magnificent. I’m also an expert in this topic therefore I can understand your hard work.
I?¦ve read several excellent stuff here. Certainly price bookmarking for revisiting. I wonder how much attempt you place to make this kind of great informative website.
Great write-up, I’m regular visitor of one’s website, maintain up the nice operate, and It is going to be a regular visitor for a lengthy time.
Excellent read, I just passed this onto a friend who was doing some research on that. And he actually bought me lunch because I found it for him smile Therefore let me rephrase that: Thank you for lunch! “For most of history, Anonymous was a woman.” by Virginia Woolf.
I used to be very happy to seek out this web-site.I wished to thanks in your time for this glorious learn!! I definitely having fun with every little bit of it and I have you bookmarked to check out new stuff you blog post.
There is perceptibly a bunch to identify about this. I think you made certain nice points in features also.
Almost all of the things you assert is supprisingly appropriate and that makes me ponder why I had not looked at this in this light before. Your piece really did turn the light on for me personally as far as this particular subject goes. However there is actually just one point I am not too comfortable with so while I attempt to reconcile that with the main theme of your position, permit me see exactly what all the rest of the subscribers have to say.Nicely done.
I love your writing style truly loving this web site.
I like this blog very much, Its a rattling nice berth to read and obtain information.
I truly enjoy reading on this web site, it has fantastic articles.
I am no longer positive the place you’re getting your information, however great topic. I needs to spend a while finding out more or figuring out more. Thanks for fantastic information I was looking for this info for my mission.